miércoles, 20 de mayo de 2009

Traieu els filats

Que ganas tengo de unas vacaciones, me duele la cabeza y tengo ganas locas de terminarlo todo, tener unas vacaciones tranquilas y poder disfrutar de un buen veranito en la playa tumbarreado sin hacer nada. La realidad es distinta ahora me queda el último empujón, una última lucha, y lo cierto es que para motivarme ante estos últimos suspiros estoy encontrando en la música combativa, esa fuerza y apoyo que uno necesita para poder seguir adelante.

Esta es Traieu els filats, de Cesk Freixas (con el que estuve el viernes pasado) versionando una canción original del gran Victor Jara y de Daniel Viglietti (que ha versionado algunas canciones de Benedetti).



Jo us demano, avui, companys,
si heu tingut el pensament
que aquesta terra és la nostra
i no del qui té el diner.

Jo demano si en la terra,
no hi has pensat, mai, company;
que si les mans són les nostres,
és nostre el que ens donarà.

Traieu els filats, traieu els filats,
que la terra és nostra,
és teva i d'aquell,
de Pere i Maria, de Pau i Josep.

Si aquest cant meu és molest
a algú dels que sou aquí,
jo us dic que és un foraster
o un senyor del nostre país.

Traieu els filats, traieu els filats,
que la terra és nostra,
és teva i d'aquell,
de Pere i Maria, de Pau i Josep.



Y aquí está la original de Victor Jara y Daniel Viglietti, estoy realizando un trabajo sobre la canción protesta, espero que cuando lo acabe os guste.

Un salu2 y que la fuerza de los rayos "X" acompañe!!

lunes, 18 de mayo de 2009

Adiós Benedetti

Hoy ha muerto tras una larga enfermedad, un poeta diferente, un referente para mí, Mario Benedetti.



Un autor de lucha, porque es muy fácil relatar lo bello, pero mostrar las injusticias ante las dictaduras y abusos de terratenientes allá donde cantaba, abrir los ojos a una generación que los tenía cerrados no tiene precio alguno.



Si cada hora viene con su muerte
si el tiempo era una cueva de ladrones
los aires ya no son tan buenos aires
la vida es nada más que un blanco móvil
y usted preguntará por qué cantamos
si los nuestros quedaron sin abrazo
la patria casi muerta de tristeza

y el corazón del hombre se hizo añicos
antes que estallara la vergüenza
usted preguntará por qué cantamos
cantamos porque el río este sonando
y cuando suena el río, suena el río
cantamos porque el cruel no tiene nombre
y en cambio tiene nombre su destino
cantamos por el niño y porque todo
y porque algún futuro y porque el pueblo
cantamos porque los sobrevivientes
y nuestros muertos quieren que cantemos


Si fuimos lejos como un horizonte
si aquí quedaron árboles y cielo
si cada noche es siempre era una ausencia
y cada despertar un desencuentro
usted preguntará por qué cantamos
cantamos porque llueve sobre el surco
y somos militantes de la vida
y porque no podemos ni queremos
dejar que la canción se haga ceniza.
cantamos porque el grito no es bastante
y no es bastante el llanto ni la bronca
cantamos porque creemos en la gente
y porque venceremos la derrota
cantamos porque el sol nos reconoce
y porque el campo huele a primavera
y porque en este tallo en aquel fruto
cada pregunta tiene su respuesta

Todo un artista, yo en alguna ocasión le he dedicado algun poema a la parienta de este hombre, en concreto este.

Te quiero

Tus manos son mi caricia,
mis acordes cotidianos;
te quiero porque tus manos
trabajan por la justicia.

Si te quiero es porque sos
mi amor, mi cómplice, y todo.
Y en la calle codo a codo
somos mucho más que dos.

Tus ojos son mi conjuro
contra la mala jornada;
te quiero por tu mirada
que mira y siembra futuro.

Tu boca que es tuya y mía,
Tu boca no se equivoca;
te quiero por que tu boca
sabe gritar rebeldía.

Si te quiero es porque sos
mi amor mi cómplice y todo.
Y en la calle codo a codo
somos mucho más que dos.

Y por tu rostro sincero.
Y tu paso vagabundo.
Y tu llanto por el mundo.
Porque sos pueblo te quiero.

Y porque amor no es aurora,
ni cándida moraleja,
y porque somos pareja
que sabe que no está sola.

Te quiero en mi paraíso;
es decir, que en mi país
la gente vive feliz
aunque no tenga permiso.

Si te quiero es por que sos
mi amor, mi cómplice y todo.
Y en la calle codo a codo
somos mucho más que dos.
Benedetti me llegó gracias a este poema versionado por la Gran Orquesta Republicana, con ellos termino la entrada, un abrazo.



Salu2 y que la fuerza de los rayos "X" os acompañen!!

"Un sociólogo norteamericano dijo hace más de treinta años que la propaganda era una formidable vendedora de sueños, pero resulta que yo no quiero que me vendan sueños ajenos, si no sencillamente que se cumplan los míos." M.B.

jueves, 14 de mayo de 2009

Estoy muy loco

Éra un día normal, a las 13 en punto, bueno miento a las 13:05 minutos, yo me dirigía a la aula 1009 de la facultad, en eso que veo que un montón de gente sale de clase.

Entonces pensé que la profesora no había venido, pero mi sorpresa es que si que estaba, y todo el mundo estaba feliz, lo que por un lado justificaba mi teoría. Me encuentro con un compañero de clase y le comento de porque nos vamos, y de pronto comienza a reirse.. "habla con Laia anda".

Laia es la profesora que estaba recogiendo su bartulos, como si se fuera, entonces sutilmente le digo:

"una cosa Laia, ¿ens canviem de classe?" (una cosa, Laia nos cambiamos de clase?)
"por que? que ha passat?" (¿por qué que ha pasado?)
"no perquè devíem començar ara la classe.." (no porque como debiamos de empezar ahora la clase..)

Hago un breve inciso, ella su cara se vuelve extrañada, como si viniera de otro planeta extraño, pero por otro lado se piensa que le estoy tomando el pelo. Ella sabe que yo soy muy bromista y que estas cosas me gustan.

"Ricardo, saps que hora es? (Ricardo ¿sabes que hora es?)
"mmm les 13:10 aproximadament" (mmm, las 13:10 aproximadamente)
"i ara tens classe?" (y ahora tienes clase?)
"doncs clar!" (pues claro!)

Entonces ella se empieza descojonar en mi cara, y me saca la carpeta de los horarios docentes, y me muestra, de 12 a 13.

"Portem tot el curs amb el mateix horari i encara t'equivoques!" (Llevamos todo el curso con el mismo horario y aún te equivocas!)

Yo estaba rojo tomate, y con cara de extrañado, como si hubiera venido de otro planeta.. jajaja, la cosa es que menos mal que solo estaba yo en el aula, sino el descojone de toda la clase habría sido monumental.

Bueno, pues eso, menos mal que me dejó firmar de que estube en clase y me dijo en plan rintintin... 

"Ricardo, demà n'hi ha classe.. no vull que arrives tard eeE?" (Ricardo, mañana habrá clase, no quiero que llegues tarde eE?)

Poco después me enseñó la nota de aquel exámen, y un 1.25 sobre 2, toooma ya! y por las faltas que sino.. jajaja. La cosa es que hace casi 1 hora que lo pienso esto, y me descojono sin encontrarle explicación, ¿fui abducido durante una hora?, ¿que me hizo pensar que tenía una clase en otra hora que no era..?

En fín, ver para creer lo mío.

Un salu2 desde Castellón, y que la fuerza de los rayos "X" os acompañen!!